"Een ouderwetse handstop op echt gras…"
13-11
Een duik in 50 jaar Hockey Club Eersel historie. In de aanloop naar de jubileumfestiviteiten in juni 2024, zullen er op de website en in de nieuwsbrief enkele verhalen verschijnen over de rijke clubgeschiedenis.
In de jaren 70 maakte Eersel een groei door in het inwonersaantal. Er kwamen hier en in de Kempen mensen ‘van buiten wonen’, die vroeger gehockeyd hadden en ook hun kinderen graag zagen hockeyen. Een aantal van deze oud-hockeyers trokken de stoute schoenen aan en gingen voor de oprichting van een hockeyclub.
In het allereerste begin werd er nog wat vrijblijvend gehockeyd voor de gezelligheid op het huidige Mortelveld op zaterdagochtend. Het potje hockey werd in een horecagelegenheid afgesloten met een bakkie koffie. Wat later ontstaat er een initiatiefgroep die de mogelijkheden verkennen. Met veel inspanning wordt er kader gezocht en spelers gevraagd zich aan te melden. Na veel voorbereidend werk worden de statuten op 5 maart 1974 bij de notaris gedeponeerd en is er formeel een Hockeyclub Eersel. Met een bestuur dat bestond uit voorzitter Hub Lemmens, secretaris Harrie Grielen, penningmeester Netty van den Heuvel, wedstrijdsecretaris Ruud Zwierink en Algemene zaken Trix Lemmens.
Logisch dat er in het begin veel geïmproviseerd moet worden. In 1972 en 1973 wordt er fanatiek getraind door een groep jongeren op het Mortelveld en incidenteel op de sportvelden van het Rythoviuscollege. In het oprichtingsjaar wordt er verhuisd naar de Postelseweg. Een voetbalveld wordt extra kort gemaaid en een keer platgewalst. Dit was het eerste hockeyveld. Een clubhuis was er niet. Dat eiste de KNHB wel. In overleg met de gemeente werd er op zaterdag een gemeentelijke groene schaftkeet naar het veld gebracht. Hierin konden de tegenstanders zich omkleden. De keet kreeg al snel de naam van Pipokar. Genoemd naar de woonwagen van de bekende TV clown in die tijd. De groei ging snel.
De pipokar werd snel vervangen door een houten gebouwtje dat de gemeente nog ergens in Duizel had staan en verplaatst werd naar de Postelseweg. Langzaam werd HCE een echte club, waar de accommodatie en velden steeds verbeterd werden. De natuurgrasvelden vragen veel werk van bestuur en accommodatie commissie. De gemeente zorgde wekelijks voor de maaibeurt. Maar wekelijks moesten de velden (op een gegeven moment vijf!) door de leden met behulp van een kalkwagen worden belijnd (liefst zo recht mogelijke lijnen). En regelmatig werd al vroeg een bestuurslid op de velden gesignaleerd, die voor de eerste wedstrijden begonnen een rondje over de velden maakte om de konijnenholen te dichten en de molshopen te verwijderen. Wat een tijd.
Reacties
Wil je reageren op het nieuws ?
Leuk verhaal
😁 idd leuk om die geschiedenis te lezen.
Ted van der Looij, Thomas van Dongen m en ik denk Rob Engelman…